Przedsiębiorca jest stroną silniejszą w relacjach z konsumentem, gdyż jest jednostką wyspecjalizowaną w swojej branży i dysponuje większą wiedzą specjalistyczną z tego zakresu. Dlatego zdarza się, że słabość Konsumenta i jego niewiedza jest wykorzystywana i staje się polem do nadużyć. Stąd ochrona Konsumenta jest tak ważna. Jest to tym bardziej uzasadnione, że zwykle przedmiotem umów są skomplikowane usługi, o których konsument nie ma wiedzy. Umowy te nie są w żaden sposób negocjowalne, a Konsument może je jedynie zaaprobować, podpisując bądź odrzucić. Dotyczy to w szczególności umów stosowanych przez banki, operatorów telefonicznych, zakłady ubezpieczeń, dostawców gazu i energii elektrycznej itp. Może się zdarzyć, że przedsiębiorca zawrze w takiej umowie klauzule, które nie będą korzystne dla Konsumenta. Tutaj wkracza kodeks cywilny, który reguluje te kwestie i określa niedozwolone postanowienia umowne.
Dz.U.2018.0.1025 t.j. – Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
§ 1. Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.
§ 2. Jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie.
§ 3. Nie uzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.
§ 4. Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje.
Tyle tytułem wstępu. Zapraszam do lektury poniższych artykułów, w których znajdziesz więcej informacji o klauzulach niedozwolonych.
1 
2 
1 
2 
1